Πισαρό, Καμίγ

(Pissarro, Σεν Τομά, Αντίγ 1830 – Παρίσι 1903). Γάλλος ζωγράφος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ιμπρεσιονισμού. Μετά τις σπουδές του στο Παρίσι, συνδέθηκε από το 1855 και ακολούθησε τις συμβουλές του Κορό, καλλιτέχνη για τον oποίο διατήρησε σε όλη του τη ζωή το μεγαλύτερο θαυμασμό. Το 1857 γνώρισε στην Ελβετική Ακαδημία το νεαρό Μονέ, αλλά μέχρι το 1870 ζωγράφισε πολλά έργα με το πνεύμα του Κορό και παράμεινε περισσότερο από όλους τους άλλους ιμπρεσιονιστές προσηλωμένος στο αγροτικό στοιχείο του Μιλέ. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των πινάκων καταστράφηκε στον πόλεμο του 1870, όταν ο Π. εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου γοητεύτηκε από τη ζωγραφική του Τέρνερ και του Κόνσταμπλ και γνώρισε τον έμπορο Ντιράν Ριέλ. Από το 1872 μέχρι το 1874 δίδαξε την ποιητική και την τεχνική του ιμπρεσιονισμού στον Σεζάν, ο οποίος έδειξε ενεργό ενδιαφέρον και έλαβε μέρος το 1874 στην πρώτη έκθεση της ομάδας των εμπρεσιονιστών, στέλνοντας ακόμα έργα του και στις επτά επόμενες εκθέσεις. Από το 1875 έως το 1880, ο Π. διανύει μια περίοδο πλούσια σε αριστουργήματα, χαρακτηριστικά για την εξαιρετική απόδοση των παλμών όλων των στοιχείων ενός τοπίου με τη βοήθεια των συνεχών κραδασμών του φωτός. Αλλά γύρω στο 1880 ο Π. άρχισε να ενδιαφέρεται για τη νεοεμπρεσιονιστική τεχνική και να συνδέεται με τον Σερά και τον Σινιάκ. Τον επόμενο χρόνο ζωγράφισε έργα με αυστηρά «στιγματογραφική» τεχνική, δεν συνέχισε όμως για πολύ σε αυτόν το δρόμο. Στο τέλος της ζωής του επιχείρησε, όπως ο Μονέ, να δημιουργήσει σειρές πινάκων με το ίδιο θέμα σε διάφορες παραλλαγές, ανάλογα με τις επιπτώσεις του φωτός. Οι σειρές αυτές είναι οι σπουδές Η Πλατεία της Χάβρης και Η Οδός Σεν Λαζάρ (1893), οι σειρές Γέφυρες, που ζωγράφισε στη Ρουέν το 1896, Η Πλατεία της Γαλλικής Κωμωδίας, Η Μητρόπολη της Ρουέν (1898), διάφορες απόψεις του Παρισιού και της Ακτής του Βορρά, όπως Η Εκκλησία του Αγίου Ιακώβου της Διέπης. Καμίγ Πισαρό. «Κόκκινες στέγες», κορυφαίο έργο του ιμπρεσιονισμού (Μουσείο Εμπρεσιονιστών, Παρίσι). Η «Λεωφόρος της Όπερας» του Καμίγ Πισαρό, 1878 με την ήρεμη προοπτική και τη χαρούμενη ατμόσφαιρα.